Οστεοπόρωσης

Η οστεοπόρωση είναι μια εξαιρετικά συχνή κλινική οντότητα η οποία εμφανίζεται κυρίως στις γυναίκες.

Η οστεοπόρωση συνίσταται στη μείωση της οστικής πυκνότητας και είναι δυνατόν να εκδηλωθεί με πόνο στη σπονδυλική στήλη και στην πύελο, με κύφωση και με εύκολη κόπωση.

Τα οστά δεν είναι αδρανή υλικά. Είναι ζωντανοί ιστοί που διαρκώς ανανεώνονται. Καθημερινά το οστό αποδομείται, με τη δράση των οστεοκλαστών, και αναδομείται με τη δράση των οστεοβλαστών. Μέχρι την ηλικία των 20-25 ετών η δράση των οστεοβλαστών υπερτερεί της δράσης των οστεοκλαστών. Έτσι λοιπόν γύρω στην ηλικία των 25 ετών επιτυγχάνεται η κορυφαία οστική πυκνότητα. Από την ηλικία των 50 ετών ή μετά την εμμηνόπαυση για τις γυναίκες μειώνεται η οστική πυκνότητα μιας και η δράση των οστεοκλαστών υπερτερεί εκείνης των οστεοβλαστών.

Ο τρόπος αντιμετώπισης της οστεοπόρωσης είναι η φαρμακευτική αγωγή και η άσκηση.

Ποιο είδος άσκησης όμως είναι το κατάλληλο για την οστεοπόρωση;

Ο χειρούργος J. Wolff απέδειξε ότι όταν εφαρμόζεται φορτίο στα άκρα ενός οστού δημιουργείται ηλεκτρικό πεδίο το οποίο ενεργοποιεί τη δράση των οστεοβλαστών βοηθώντας έτσι στην αναδόμηση της οστικής πυκνότητας. Η βάδιση είναι μια μορφή άσκησης όπου εκεί βρίσκει εφαρμογή ο νόμος του wolff. Αντίθετα η κολύμβηση δεν ενδείκνυται για την αύξηση της οστικής πυκνότητας ή την αναχαίτιση της οστεοπόρωσης μιας και δεν υπάρχει εφαρμογή φορτίων στα οστά.

Επιπροσθέτως, ιδιαίτερα ωφέλιμες για την αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης είναι οι ασκήσεις με αντιστάσεις, όπως ελεύθερα βάρη, ελαστικοί ιμάντες, μηχανήματα δύναμης ή με την αντίσταση του σωματικού βάρους.
Επιπλέον συνιστάται η χρήση ασκήσεων βελτίωσης του συντονισμού, της ιδιοδεκτικότητας και της κινητικότητας των αρθρώσεων που βοηθούν ιδιαίτερα στη μείωση της πιθανότητας τραυματισμού ή πτώσης.

Η συνταγογράφηση της άσκησης σε άτομα με οστεοπόρωση εξαρτάται από το ατομικό επίπεδο και την κλινική εικόνα κάθε ασθενή, ώστε να καθοριστεί το κατάλληλο πρωτόκολλο με ασφαλές, επιστημονικό και εξατομικευμένο τρόπο.